پسر هفده ساله‌ای دارم که اخیراً گوشه‌گیر شده و می‌گوید زندگی ارزش زنده ماندن ندارد و قصد دارد خودکشی کند. خیلی می‌ترسم نقشه‌اش را عملی کند. لطفاً کمکم کنید.
توجه داشته باشید خصوصیت مشترک بین تمام افرادی که اقدام به خوکشی می‌کنند داشتن این باور است که خودکشی تنها راه غلبه بر احساسات غیرقابل‌تحمل است. در تراژدی خودکشی، آشفتگی و مشکلات عاطفی به حدی شدید می‌شود که فرد را دریافتن راه‌حل‌های مختلف حل مشکل ناتوان می‌سازد.

علل خودکشی در نوجوانان

– اختلالات خلقی مثل افسردگی اساسی و افسردگی دوقطبی از دلایل مهم تمایل به خودکشی در نوجوانان است. نوجوانانی که افسردگی دارند معمولاً تفکرات منفی بسیاری دارند، آن‌ها فکر می‌کنند مشکلاتشان هیچ‌وقت حل نمی‌شود، احساس تنهایی بسیار شدیدی می‌کنند و نمی‌توانند در هنگام بروز مشکل مسائل خود را به نحو درست حل‌وفصل کنند.
نوجوانان با اختلالات افسردگی دوقطبی به دلیل دوره‌های شیدایی و انرژی زیادی که تجربه می‌کنند، بیشتر در معرض خودکشی قرار می‌گیرند.

– نوجوانانی که مواد مخدر، الکل و مواد توهم‌زا مصرف می‌کنند بیشتر در معرض خودکشی قرار می‌گیرند.

– عدم اعتمادبه‌نفس

– شکست‌های فردی مثل یک رابطه عاطفی یا افت تحصیلی می‌تواند احساس پوچی و بی‌معنایی را به وجود بیاورد که منجر به خودکشی شود.

– علل خانوادگی مثل عدم ارتباط عاطفی نوجوان با خانواده، تحمیل ازدواج اجباری به نوجوانان، وجود سوابق خودکشی در خانواده و تبعیض میان فرزندان از سوی خانواده می‌تواند باعث خودکشی شود.

اختلالات خلقی مثل افسردگی اساسی و افسردگی دوقطبی از دلایل مهم تمایل به خودکشی در نوجوانان است

– رهایی از حس طردشدگی یا گناه

این‌ها مواردی است که بسیار مهم است و شما باید بررسی کنید و ببینید کدام‌یک از عوامل بیان‌شده می‌تواند از علل پرداختن فرزندتان به افکار خودکشی باشد.

3 نیاز فردی نوجوانی که صحبت از خودکشی می‌کند

– نیاز به کمک
احساس نیاز به کمک و همدردی دیگران برای رفع نیازهای خود، توجه، محبت دیگران، جلب حمایت دیگران و نیاز به کمک یعنی چشیدن عشق و محبت دیگران. نیاز به کمک ناشی از احتیاج داشتن به یک حامی همدل، قابل‌اعتماد، اهل مراقبت و مهربان است.

– نیاز به احترام
جلب حمایت و تحسین افراد بالادست، تشویق شدن، جلب مدح و ستایش دیگران، الگوبرداری و سرمشق قرار دادن دیگران

– نیاز به مراقبت و رسیدگی
ارضای نیازها و حوائج توسط دیگری، جلب کمک و حمایت‌های دیگران است.

توصیه می‌شود که وقتی فرزندتان از خودکشی صحبت می‌کند:
– حتماً با او وارد صحبت و رابطه عاطفی شوید، انگیزه او را شناسایی کنید و حتی سعی کنید با شناخت مشکلات وی سعی در رفع آن‌ها داشته باشید.
– سعی نکنید او را نصیحت کنید و از رنج‌ها و مصیبت‌های زندگی خودتان به او بگویید.
پیش داوری و قضاوت نکرده و هرگز به او نگویید که کارش احمقانه است و یا خودکشی هیچ کمکی به تو نخواهد کرد، فیلم بازی نکن، تو خودکشی نمی‌کنی، تو فقط می‌خواهی جلب توجه کنی، چون ممکن است این حرف شما را تأییدی بر خودکشی خود در نظر بگیرد.
– تهدیداتش را جدی بگیرید و همواره مراقبش باشید.

– او را تنها نگذارید؛ اگر احساس می‌کنید که حضور شما باعث آرامش در او می‌شود دستانش را بگیرید و به حرف‌هایش گوش دهید و به او بگویید که چقدر برای شما ارزشمند است و خاطرات خوبتان را باهم مرور کنید.

در نهایت مهم‌ترین اقدامی که باید  انجام دهید این است که فرزندتان را نزد روان‌شناس ببرید و در صورت نیاز ایشان به روان‌پزشک هم ارجاع داده می‌شوند.